Өлеңдер сөздерi / текст песни

Мыңжасар Маңғытаевтiкi - Фараби сағынышы

Өткiздiм қилы өмiрдiң бәрiн бастан,
Елiм де, жерiм де көп бауыр басқан.
Дариға-ай, туған жердi ойлағанда,
Жас шығар жастық болған қара тастан.

Түсесiң еске,
Түсесiң еске,
Ерте ме, кеш пе,
Жейдемдi желмен жуған жер.
Ерте ме, кеш пе,
Жетемiн саған, туған жер.

Сағындым. Сағындым-ау, қайран елiм,
Қанатын кең дүнияға жайған елiм.
Өмiрге қайта келiп, қайтып барсам,
Бағыңда бұлбұлың боп сайрар едiм.

Түсесiң еске,
Түсесiң еске,
Ерте ме, кеш пе,
Жейдемдi желмен жуған жер.
Ерте ме, кеш пе,
Жетемiн саған, туған жер.

Бiр уыс қалтамда жүр топырағың,
Армысың, аманбысың, Отырарым?
Кетпейдi көкейiмнен бала күнгi,
Көктемде гүл жамылған атырабың.

Түсесiң еске,
Түсесiң еске,
Ерте ме, кеш пе,
Жейдемдi желмен жуған жер.
Ерте ме, кеш пе,
Жетемiн саған, туған жер.

Өкiнбен өткен өмiр бұрқағына,
Сенемiн тағдырымның нұр таңына.
Жұлдыздай сәуле шашқан ғарыштағы,
Сенемiн келер күнге, ұрпағыма.

Түсесiң еске,
Түсесiң еске,
Ерте ме, кеш пе,
Жейдемдi желмен жуған жер.
Ерте ме, кеш пе,
Жетемiн саған, туған жер.